Dla mnie życie stało się prostsze. Chociaż nadal głęboko kochałem moją żonę, nie mogłem już żyć z jej postępowaniem. Naruszyła moje zaufanie i złamała przysięgę małżeńską. Wkrótce ożeniłem się z armią i życie toczyło się dalej, aż skończyłem 30 lat służby i stanąłem w obliczu emerytury.
Emerytura oznaczała koniec stylu życia, który znałem i pokochałem przez ponad 30 lat. Po raz pierwszy od wielu lat byłem pozbawiony wsparcia armii i moich kolegów żołnierzy. To prawda, armia nieco mi to ułatwiła, pozwalając na swobodny dostęp do swoich obiektów i pewne powiązania z tym, co pokochałem. Oczywiście moja emerytura była wystarczająca dla moich potrzeb, a moje potrzeby medyczne były odpowiednio zaspokajane, ale byłem samotny!
Odpowiedzią na tę samotność były moje codzienne spotkania w bazowej kawiarni, gdzie spotykałem innych, takich jak ja, emerytowanych i samotnych. Rozmawialiśmy, śmialiśmy się i kłamaliśmy o naszych karierach wojskowych. Było to tak bliskie dawnemu życiu towarzyskiemu armii, jak tylko mogłem. Nagle okazało się, że bazowa kawiarnia została przeniesiona do nowej, ładniejszej lokalizacji i będzie zamknięta przez dwa miesiące. Jeśli chodzi o obsługę kawiarni, znak kierował nas do kawiarni w głównej bazie oddalonej o około cztery kilometry. Kiedy jechałem do nowej kawiarni, aby zjeść poranne śniadanie, byłem trochę zaniepokojony, że moje życie towarzyskie zostało zakłócone, ale to było tak jak w wojsku. Rozwinę nowe kręgi towarzyskie! Zawsze tak było! Zawsze tak było!
Zanim wszedłem do większej kawiarni, miałem już dość kiepski nastrój. Rozejrzałem się w poszukiwaniu przyjaznej twarzy. Nagle jedna wpadła mi w oko. Jej włosy posiwiały, a na twarzy pojawiło się kilka zmarszczek, ale z pewnością była to moja była żona, Magda, ponieważ wydawała się skupiona na stosie papierów na stoliku przed nią. Lata były dla niej łaskawe, ponieważ wciąż miała zgrabną sylwetkę znacznie młodszej kobiety i zachowała również swoją urodę. Dla innych mogła być gorąca. Po tylu latach moja nienawiść i gniew już dawno wygasły i były tylko zamierzchłą historią. Pozostała tylko dawna miłość, którą zawsze czułem, ale która teraz była łagodzona nieufnością. Mimo to interesowało mnie, co wydarzyło się w jej życiu po tym, jak zostawiła mnie dla Huberta. To właśnie to zainteresowanie sprawiło, że podszedłem do jej stolika i zapytałem: „Magda! Co się u ciebie działo przez ostatnie lata?”.
Kiedy podniosła wzrok, by zareagować na moje niegrzeczne przerwanie jej pracy, zobaczyłem w jej oczach uznanie. Stała i uśmiechała się, gdy się witaliśmy. „Co słychać u ciebie i Huberta? Wygląda na to, że życie dobrze was traktuje” – powiedziałem.
Jej uśmiech zniknął, a twarz spoważniała. „Między mną i Hubertem nigdy nie było nic poza seksem. Nie był w tym nawet zbyt dobry. Od tamtej pory pracuję w dziale wydawania żywności. Zarządzam trzema kawiarniami” – powiedziała. „A jak wygląda twoje życie towarzyskie? Są w nim jacyś mężczyźni?” – zapytałem, a ona odpowiedziała: „Nie. Na początku spotykałam się z kilkoma facetami, ale nigdy żaden z nich mnie nie pociągał. Po tym, jak miałam najlepszego, nie byłam zainteresowana resztą. Hubert był błędem, którego nigdy więcej nie powtórzyłam”.
Potem zapytała o mnie, a ja wyjaśniłem, że awansowałem, a potem przeszedłem na emeryturę i czuję się komfortowo. Przyszedłem do tej kawiarni po zamknięciu lokalnej i chciałem zjeść śniadanie, być może ze starymi przyjaciółmi. Magda zapytała: „Mogę iść z tobą, czy wolisz z jakimś starym znajomym?”. Uśmiechnęła się i wiedziałem, że się ze mną droczy. W odpowiedzi postanowiłem zachować spokój i rozejrzałem się po kawiarni. Wzdychając i ignorując dwóch starych kumpli, odpowiedziałem: „Chyba się nadasz”.
Z jej zachowania wyczułem, że mój gest bez wątpienia nikogo nie zmylił. Zapytała: „Chcesz jajecznicę z szynką na śniadanie?”. Kilka minut później zamówienie zostało złożone, a Magda wróciła do stolika i usiadła naprzeciwko mnie. Nasze oczy się spotkały, a moje ciało natychmiast się podnieciło, tak jak wiele lat temu. Potem, gdy ruszyliśmy dalej, mój umysł przejął kontrolę i pamiętając przeszłość, moje podniecenie zniknęło. Rozmawialiśmy o starzeniu się i ogólnie o stawianiu czoła przyszłości, i ogarnęło mnie nowe, ciepłe uczucie zadowolenia. Rozmawialiśmy o starych przyjaciołach i zastanawialiśmy się, co się z nimi stało. Rozmawialiśmy o wielu rzeczach, unikając kontaktu wzrokowego. Gdy Magda ruszyła, by zwrócić nasze brudne naczynia i wrócić z większą ilością kawy, nasze oczy znów się spotkały, z tym samym katastrofalnym skutkiem, tylko że pozwoliłem na to i cieszyłem się tym uczuciem. Chciałem pobyć z nią jeszcze trochę.
„Może zjemy razem kolację? Mogę załatwić rezerwację w jakiejś restauracji” – zasugerowałem, a ona odpowiedziała: „Mam lepszy pomysł, może zjemy kolację u mnie?”. Mój umysł cicho krzyczał: „Nie rób tego. Nie ufasz jej. Ona cię skrzywdzi!” „Z ogromną chęcią” – odpowiedziałem. Potem mój umysł cicho do mnie krzyknął: „Głupi dupku. Będziesz miał kłopoty”.