Shibari 101: japońska sztuka wiązania

Klimaty BDSM, wiązania i inne rzeczy Cię podniecają? Poznaj Shibari 101, dzięki któremu nauczysz się podstaw japońskiej sztuki wiązania! Przedstawimy trochę historii i omówimy podstawy i zasady bezpieczeństwa. Dzięki tej technice poczujesz ze swoim partnerem przypływ nowych emocji, a Wasze życie seksualne nabierze nowych barw!

O sztuce Shibari – podstawy

Shibari (często określane również jako kinbaku) to sztuka wiązania wywodząca się z Japonii. Różni się od zachodniego sposobu wiązania lin na kilka sposobów: używane są nierozciągliwe liny z włókien naturalnych, jutowych lub konopnych, zamiast miękkiej bawełny, jedwabiu lub poliestru; skupia się na tarciu i zawijaniu, a nie na węzłach; używane są liny podwojone na środku, w punkcie zwanym pętlą; kładzie duży nacisk na estetykę węzłów.

Shibari polega na tworzeniu klocków konstrukcyjnych i powtarzających się wzorów, które pasują do siebie, tworząc więzy. Kiedy nauczysz się tych bloków i wzorów oraz podstawowych zasad bezpieczeństwa, będziesz mógł odwzorować każdy węzeł, który gdzieś zobaczysz.

Shibari wywodzi się z Hojojutsu, sztuki walki używanej od ok. 1600 roku do połowy XIX wieku głównie przez Samurajów. Stosowano liny do aresztowania i unieruchamiania jeńców. Przed egzekucją lub uwięzieniem więźniowie byli często wystawiani na widok publiczny, gdy byli związani sznurami, które zwykle świadczyły o ich klasie i przestępstwie. Obecnie rzadko można zaobserwować połączenie sztuki wiązania shibari z techniką wojenną.

Ludzie w Japonii zaczęli używać węzłów Hojojutsu do BDSM i zabawy w niewolę, uległość i wstyd emocjonalny związany z byciem związanym. Ta sztuka ciasnego i często bolesnego seksualnego lub zmysłowego wiązania stała się znana jako shibari (wiązanie ozdobne) lub kinbaku (wiązanie ciasne).

Sztuka shibari stała się coraz bardziej rozpowszechnionym elementem erotyki i sposobem na urozmaicenie życia seksualnego, zamiast pozostawać w sferze niszowej. Obecnie obserwuje się jej pojawianie się w różnych formach popkultury, a sesje zdjęciowe gwiazd stanowią tego doskonały przykład. W takich sesjach można zobaczyć znane osobistości, które pozują, spętane w profesjonalny sposób, co nadaje ich obrazom wyjątkowego charakteru. Lady Gaga również wykonała takie fotografie, demonstrując swoje zainteresowanie i eksplorację tego aspektu sztuki.

Od lat 90 sztuka ta rozwija się w zupełnie odrębny sposób od pornografii. Esencją shibari jest sztuką wiązania, która ma na celu wywoływanie emocji, głębokich uczuć i zmysłowych doznań. Tworzy atmosferę, która ina intensyfikuje i wzmacnia więź między partnerami.

Poza Japończykami niewiele osób będzie w stanie w pełni zrozumieć lub doświadczyć wstydliwego aspektu bycia związanym, ale złożoność, skuteczność i atrakcyjność samych więzów zyskały ogromne uznanie. Niektórzy z najpopularniejszych japońskich mistrzów wiązania lin podróżują po całym świecie, aby występować na scenie lub prowadzić zajęcia i warsztaty.

Niestety, wraz ze wzrostem popularności shibari pojawiły się pewne wątpliwej poprawności politycznej kopie lub egzotyzacje kulturowej estetyki japońskich przedstawień i fotografii – na przykład ludzie o nieazjatyckich korzeniach noszący kimono związujący niskiego wzrostu Japonki. Nie o to w tym chodzi. Jeśli chcesz zrobić to dobrze, ćwicz węzły, zdobywaj wiedzę, szanuj kulturę i spraw, by sesja wiązania dotyczyła tylko Ciebie.

Kinkabu – jakie wybrać liny podczas wiązania BDSM?

Juta i konopie to najpopularniejsze materiały używane do shibari. Lina ma często od siedmiu do ośmiu metrów długości, od czterech do sześciu milimetrów grubości i zwykle składa się z trzech mniejszych skręconych splotów.

Liny z włókien naturalnych mają większą przyczepność, co jest w tym wypadku ich najważniejszą cechą – w shibari nie używa się wielu węzłów, a techniki wiązania wymagają, aby lina miała przyczepność i właśnie dlatego są lepsze niż liny jedwabne lub syntetyczne, które dużo gorzej trzymają się ciała, a także mogą prowadzić do szybszego spalania liny. Poza tym liny z włókien naturalnych wyglądają zdecydowanie lepiej, a nieustępliwe napięcie jest lepsze dla osoby uległej.

Lina z juty lub konopi powinna być przygotowana do użycia poprzez uprzednie gotowanie w celu zmiękczenia, suszenie pod ciśnieniem w celu zachowania odpowiedniego kształtu, opalanie płomieniem w celu usunięcia meszków i olejowanie, aby nie była sucha. Możesz kupić wstępnie obrobioną linę lub surową i zrobić to samodzielnie. Na początku polecam zakup liny wstępnie obrobionej, ale w przyszłości może być fajnie kupić surową linę i samodzielnie ją przygotować do zabawy.

Gdzie kupić linę do tego typu technik?

Oczywiście miejscem, w którym znajdziesz wszystko do kupienia jest Internet. Wystarczy wpisać w wyszukiwarce odpowiednie hasło i wyskoczy nam lista sklepów, które mają w swojej ofercie ten produkt. Oczywiście polecam znalezienie złotego środka w stosunku ceny do jakości.

Jak dbać o linę z naturalnych włókien?

Lina często dostarczana jest z pojedynczymi węzłami na końcach, aby zapobiec strzępieniu się. Możesz zostawić te węzły bez zmian (i zawiązać je ponownie, gdy się rozwiążą), zabezpieczyć końce woskowaną nicią lub zrobić bardziej skomplikowany węzeł.  Przechowuj linę odpowiednio zawiniętą w wiązkę, aby się nie zaplątała i nie skręcała.

Czyszczenie liny nie jest zalecane, ponieważ za każdym razem należałoby ją też prawidłowo suszyć, opalać i naoliwiać. Powtarzanie tego procesu osłabia włókna liny, co jest bardzo niebezpieczne, ponieważ sprawi, że zabawa będzie nieprzewidywalna, a lina nie będzie się nadawała do podwieszania. Najlepszym sposobem, aby zachować linę w czystości jest niebrudzenie jej. Jeśli planujesz robić węzły w czyimś kroku, to polecam odłożyć do tego celu specjalną linę lub użyć syntetycznej, którą można włożyć do pralki.

Jeśli twoja lina będzie zbyt sucha, naoliw ją olejkiem jojoba. Wystarczy wetrzeć kilka kropli w dłoń i przeciągnąć po niej linę.

Jak zawiązać ósemkę?

1. Aby zawiązać linę w ósemkę w celu przechowywania, najpierw delikatnie przeciągnij dłońmi wzdłuż liny, aby ją wyprostować i rozwiązać wszelkie węzły, zgięcia lub nadmierne naciągnięcia.
2. Następnie chwyć oba końce prawą ręką. Przesuń lewą rękę około 25 cm w dół liny i kciukiem zrób pętlę. Podnieś lewą rękę i zrób kolejną pętlę prawym kciukiem w tej samej odległości wzdłuż liny. Wykonuj ten ruch naprzemiennie, aż pozostanie około 50 cm liny.
   Wtedy mocno chwyć lewą ręką górną część liny. Złap koniec liny i owiń ją ciasno wokół wiązki. Owiń ją jeszcze raz w górę, aby koniec liny się nie zsuwał. Następnie kontynuuj owijanie w dół jeszcze kilka razy, utrzymując linę bardzo naprężoną.
3. Podczas ostatniego zawinięcia umieść palec wskazujący i środkowy na dolnych owinięciach. Zrób ostatni ruch owinięcia na palcach, a następnie chwyć linę między tymi dwoma palcami i przeciągnij ją. Możesz albo przeciągnąć ją całkiem albo zatrzymać się w połowie, aby utworzyć pętlę.
4. Rozwiązanie jest bardzo szybkie i łatwe, a lina pozostaje ładna, schludna i rozplątana.

Bezpieczeństwo dla obojga partnerów

• Komunikacja jest najważniejsza! Musisz znać swoje ograniczenia i informować o nich swojego partnera. To samo tyczy się Twoich doświadczeń i umiejętności.
• Upewnij się, że masz zaufanie i czujesz się naprawdę komfortowo ze swoim partnerem BDSM.
• Upewnij się, że oboje jesteście trzeźwi.
• Zawsze upewniaj się przed pierwszą zabawą z kimś nowym – nie zakładaj, że wie, co robi i jak zachować bezpieczeństwo. Musisz mieć pewność, że oboje czujecie się komfortowo ze swoimi umiejętnościami i ustalcie, co dokładnie zamierzacie zrobić. Określcie swoje granice.
• Umówcie się, czego będziecie potrzebować po zabawie.
• Na wszelki wypadek miejcie pod ręką nożyce bezpieczeństwa.     

Bezpieczeństwo uległych

• Upewnij się, że jesteś w dobrym stanie psychicznym i nie grozi Ci atak paniki wywołany uczuciem zniewolenia lub klaustrofobii.
• Poinformuj o wszelkich przeszłych lub obecnych urazach fizycznych lub stanach, które mogą wpływać na Twoją elastyczność lub powodować ból.
• Podczas zabawy zwracaj uwagę na mrowienie, drętwienie, chłód lub pieczenie w kończynach, zwłaszcza w dłoniach i palcach, i jak najszybciej powiadom o tym swojego Pana. Nie jesteś dobrym uległym, milcząc. Możesz spowodować poważne i potencjalnie trwałe uszkodzenie nerwów, jeśli zbyt długo się nie odezwiesz.
• Nie wstydź się, to normalne poczuć się gorzej i potrzebować chwili przerwy. Mów o każdym dyskomforcie najszybciej, jak to możliwe.
• Skup się na własnych odczuciach i wrażeniach

Bezpieczeństwo dominujących

• Zapytaj uległego o obrażenia fizyczne lub stany, które mogą wpływać na wiązanie.
• Zapytaj uległego, czy są jakieś części ciała, których nie chce wiązać lub nie chce, żeby były dotykane. Zapytaj, czy ma części ciała, na których chciałby się skupić.
• Zanim kogoś zwiążesz, spójrz na jego dłonie i dotknij ich, aby sprawdzić, jaki mają kolor i temperaturę. To ważne, żeby zauważyć, że zmieniły kolor lub wystygły i szybko zareagować. Jeśli zauważysz zmianę koloru lub temperatury, poluzuj węzły lub zrób coś, żeby szybko pomóc uległemu. Pozostawienie węzła, który odcina krążenie, może prowadzić do uszkodzenia nerwów.
• Często pytaj uległego, czy wszystko jest w porządku, zwłaszcza gdy są to wasze wspólne początki z tą zabawą. Po prostu zapytaj, jak się czuje lub wymyśl sposób, aby upewnić się, że jest dobrze bez zepsucia nastroju, na przykład chwyć go za rękę i jeśli nic mu nie jest, powinien ją mocno ścisnąć.
• Miej pewność, że powiadomi Cię o każdym problemie i dyskomforcie. Jeśli nie może mówić (np. jest zakneblowany), znajdź inny sposób komunikacji.
• Nie zostawiaj swojej uległej samej na dłużej niż minutę lub dwie i nigdy nie odchodź zbyt daleko, aby móc usłyszeć nawet szept.
• Jeśli uległa odczuwa mrowienie lub drętwienie, zachowaj spokój i pomóż jej. Poproś ją, aby pokręciła nadgarstkami lub otworzyła i zamknęła dłonie lub poruszała palcami, aby krew zaczęła krążyć, a jeśli mrowienie nie ustąpi, rozwiąż ją jak najszybciej, zachowując spokój. Przecięcie liny nie jest nierozsądne, jeśli zdarzy się drętwienie – zwłaszcza jeśli dzieje się to bardzo szybko i w określonym miejscu (np. jeden lub dwa palce).
• Przywiązuj linę do dużych grup mięśni – ramion, ud, klatki piersiowej, bioder.
• Nie zawiązuj pod pachami ani z tyłu kolana, wewnętrznej strony nadgarstków lub wewnętrznej strony uda. Początkujący powinni trzymać się z dala od wiązań na szyi. Uważaj, gdzie robisz węzły, ponieważ możesz uszkodzić nerwy.
• Twoim obowiązkiem jest nauczenie się podstawowej anatomii – gdzie są grupy mięśni, gdzie są wiązki nerwów, aby zapewnić bezpieczeństwo osobie uległej.
• Ręce są często pierwszą częścią ciała, która drętwieje, więc warto rozważyć zawiązanie nadgarstków na samym końcu.

Jeśli Twój uległy wymaga jak najszybszego wyciągnięcia z liny, rozwiąż węzły tak szybko i spokojnie, jak to możliwe. Jednocześnie z nim rozmawiaj i zapewniaj, że jest bezpieczny. Pomocne może być danie mu jakiegoś zadania, na przykład odliczanie wstecz od 100 i skupienie się na głębokich oddechach brzuchem (nie na krótkich oddechach w klatce piersiowej).

Jeśli nie możesz rozwiązać węzłów wystarczająco szybko, przetnij je! Zawsze możesz kupić nową linę. To naprawdę nie jest ważne w tym momencie. Gdy osoba uległa będzie już rozwiązana i uspokojona, zapewnij ją, że wszystko jest całkowicie w porządku i nie masz żadnych pretensji! To zbuduje zaufanie do komunikowania swoich granic, a jeśli Twój uległy będzie chciał ponownie spróbować bawić się liną, Twoje wsparcie w tych trudnych chwilach sprawi, że następna próba będzie bardziej komfortowa.